- Anne-Marie Vangeenberghe
Circulaire economie in het Pajottenland, dagelijkse kost voor Joris Claeys
Langsgaan bij Joris Claeys, landbouwer in Lennik, is gaandeweg verrast worden door wat voor Joris vanzelfsprekend is. Hij baat een gemengd landbouwbedrijf uit wat eigen is voor het Pajottenland. Naast vleesvee (runderen voor vleesproductie) en varkens doet hij ook nog aan akkerbouw waardoor de mest van de dieren op de eigen grond wordt afgezet. Noem het gerust een circulaire bedrijfsvoering vermits mest voeding voor de planten is. Naast suikerbieten en aardappelen, die je via de automaat bij de hoeve kan kopen, teelt Joris ook zijn eigen veevoeder (mais, gras, tarwe).
Dankzij zonnepanelen produceert Joris groene energie en in zijn regenput van 400.000 liter slaat hij meer water op dan hij zelf nodig heeft voor gewasbescherming en om zijn machines en stallen te reinigen. In de nabije toekomst wil hij het water ook gebruiken als drinkwater voor de dieren. Maar de regenput dient ook als buffer zodat bij hevige regenval niet alle regenwater direct via de riolering wegstroomt.
Wie denkt dat voor een boer het seizoen eindigt bij het binnenhalen van de oogst, vergist zich. Na de oogst (einde zomer – najaar) zaait Joris nog vanggewassen in. Dankzij de gele mosterd kleurt het Pajotse landschap in de herfst nog geel (kleurrijk landschap), wordt stikstof vastgehouden (goed voor de waterkwaliteit), stijgt het koolstofgehalte in de bodem (goed voor het klimaat) en wordt erosie tegengehouden.
Zie je de Pajotse akkers in het voorjaar geel kleuren, dan gaat het niet om mosterdzaad maar om koolzaad. Een interessant weetje voor heel wat niet-landbouwers.
Waar de hellingsgraad heel groot is legt Joris een erosiedam aan. Zo blijft de waardevolle Pajotse grond op zijn akkers liggen. Vruchtbare grond kenmerkt het Pajottenland, het is dan ook belangrijk dat die niet in waterlopen en op de straten belandt.
Terwijl we met Joris praten stoppen een paar wielertoeristen langs zijn weide. “Zag je ze eerst stoppen op de top van de helling? Dat doen de meesten maar door het bos hebben ze geen vergezicht. Ze zakken dan wat af en genieten hier van het landschap”. Ik geef Joris gelijk. Hier mag je de ‘open ruimte’ letterlijk nemen. Akkers en weiden zorgen voor ruimte, een open kijk. Ze kneden met hun invulling die per seizoen wisselt, het Pajotse landschap. Kleine landschapselementen zijn de zorgvuldig bewaarde decoratie.
Ik neem afscheid van Joris en besef nu meer van wat ‘achter de schermen’ gebeurt. Ik besef ook dat, wat voor Joris en zijn collega’s landbouwers dagelijkse kost is, voor velen totaal niet geweten is.
Als ik bij thuiskomst naar Dagelijkse Kost kijk, leg ik onbewust de link. Wat Joris me vandaag op het veld en in de stal toonde, ligt vanavond op mijn bord. Dagelijkse Kost krijgt er plots een dimensie bij: lokale producten zijn niet alleen lekker maar ook jaar na jaar meer duurzaam!
Maak in dit filmpje kennis met Joris Claeys.